Zaman geçmiyor diyemem artık,
Geçiyor... ama geçerken de iz bırakıyor.
Her saat bir yara açıyor sanki,
Adını andığımda biraz daha kanıyorum.
Bir gün dönersin diye
Hâlâ kapıya yakın uyuyorum.
Telefonu sessize alamıyorum mesela,
Hani olur da belki bir gece… özlersin nefesimi diye.
Gözlerim, uykuyla barışmadı o günden beri,
Rüyalar bile senden yana taraf tutmaz oldu.
Şimdi kalkınca ilk yaptığım, yokluğunu toplamak odamdan.
Biliyorum,
Bazı gidişler sadece yol değil, kader değiştirir.
Ve biliyorum ki,
Bazı sevdalar
Kalpte kalır ama hayata karışmaz.
Eğer olur da bir gün,
Hiç olmadık bir anda adım düşerse aklına,
Bil ki o an,
Sana dair bir şiiri sessizce yazıyor olacağım.
Kayıt Tarihi : 11.4.2025 19:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, kaybın ve özlemin karmaşasında kaybolmuş birinin içsel bir monoloğudur. Zamanın geçişi, acı ve iz bırakma üzerine düşünüyorum. Birinin yokluğu, her anını bir yara gibi hissettiriyor. Bu şiir, beklemek, umutsuzca bir dönüşü hayal etmek üzerine.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!