Sessiz Şelaleler Şiiri - Murat Akbaş

Sessiz şelaleler...
Ne kadar çoğaldı...

Sevgiyi haykırmak varken;
Sevgiyi yaşamak varken;
Nedir bu madde sevgisi?
Anlaşılmıyor artık...
İnsan sevgisi...

İnsanlık madde...
Olup çıktı...
Gelde yaşa sevgiyi...
Gelde anlat gözdeki nuru...
Gelde çık işin içinden...

Susmak yetmiyor...
Evet susmak...
İçimdeki isyan...
Sessiz bir şelale...
Coştukça coşuyor...

Ve insanlıktan...
Bıkmış gibi...
Ordan oraya savruluyor...

Buna dur diyecek...
Yok mu?
Dur diyecek...
yok mu?