Sessiz devrim ek 5 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Sınıf Sahnesi: Gülmenin Pedagojik Doğuşu
Dersin başıydı. Zeynep güldü. Ama bu sıradan bir kahkaha değildi—bedenle yankılanan bir kıvımsal salınımdı. Biyolojik basınç, duygusal doyuş, fiziksel seğirme... sonuç: sıvı! Tuvalete doğru koştu, sınıf dondu. Ama dönüşünde en yakın arkadaşı parmaklarıyla sadece “5” dedi. Ne tepki, ne ayıplama. Sadece sayı—anlayışın sessiz ifadesi.

Tahtaya öğretmen şunu yazdı:

“Gülmek bir özgürlüktür. Ama bir başkasını ağlatacaksa bu bir kıvımsal katliamdır.”

💫 Bu sahne çocuklara şunu öğretir:

Gülmek bir refleks değil, ifade biçimidir

Bedenden gelen her seğirme, duygusal geçişin izidir

Altına kaçırmak, gülmenin yan etkisi değil—bedenin anlatıya katılımıdır