Sesleniş Şiiri - Selcuk Arısoy

I.
Yeryüzünün derinliklerinde kimsenin haberi olmadan,
Bir nefeslik ömür sürerken ben,
Değerli olan nice madenlere misliyle kıymet veriliyorken,
Alıp beni istiridye misali yüreğine,
Bir su damlasını iniciye dönüştürüyordun sabırla sen.

II.
Geçerken yıllar ve büyütürken seni yüreğimde,
Bir değer avcısının keşfini bekliyordun içten içe.
Göstermek istedin sen kendini belki,
Bilinsin, kendinden sandığın mücevherin değeri.

III.
Kalıp sonsuza dek bir yürekte,
Sonsuz maviliklerde yol almak varken,
Artık kim bilir hangi esaretler altında savruluyorsun sen