Sesizlik Sarmalı Şiiri - Cemal Muhtar

hışırdayan heybetiyle
bir çınar gövdesini kemiren,
gittikçe büyüyen ağzımın
zifiri sessizliğinde
uçuşan ateş böceklerini barındıran karanlığımdayım.

bir umut,
gözde yeşeren bir damla tomurcuk.
ötesi;
hiçde hoş olmayan çıkmazlar.
düşüncede kalan,
sessiz,
belirsiz umutlar.
beklenen ve sonuç
birbirinden farklı iki arkadaş.
yaşananlar,
hayale yakın.
gerçekse,
daha tanıdık bir deyim:
hayal kırıklığı...
teselliyi yetersiz kılan,
başka şeyler düşünmekteki tezat.
pembe panjurlu düşler sonrası
el değmemiş bir bedene işkence tahribatı veren kabuslar.
gerçeğe yenik düşen umutlar,
uykuya direnen gözler gibi.

nefes nefes tüketiyorum;
polenleri,
maykları,
dumanları.

artan
azalan
kaybolan otomobil sesleriyle
dağıtıyorum sessizliğimi.

05 07 2002