Sesin Kadar Uzak Şiiri - Seyrani Göl

Gidişin değildi beni bölen,
gecede unuttuğun hatıralarındı.
Her suskunluğun içimde yankılandı,
bir çizik daha indi zamana.

Adını taşımıyor dudaklarım,
çünkü her hecesi eksiltiyor beni.

Yastığımda kurumuş bir gül gibi
kaldı kokun
soluk, ama hâlâ sızlatan.

Sabahlar geçiyor üzerimden,
hiçbiri ışık taşımıyor bana.
Uykularım seninle bölünmüş,
her düş yarım.

Pencere önünde duruyor zaman,
senin gelmediğin anlarla örülmüş.
Bakışın yok,
ama hâlâ içime dönük.

Konuşmadığımız cümleler büyüyor içimde,
sustuğun her kelime
bir yangın gibi geçiyor kalbimden.

Ben orada kaldım
bir bakışın eşiğinde,
bir gülüşün gölgesinde
eksik.

Sesin kadar uzağım kendimden.
Ve eksikliğin,
her gün yeniden doğuyor içimde
bir yalnızlık gibi
adını bilmeyen.
S.GÖL