Sesin Dokunuşu Şiiri - Tuba Gürdere

sahnedesindir.
Ama nerede?
Yaşamın hangi sahnesidir?
Diye sorgulamadan ordasındır.
Kendinde.
Hayatın içinde bir sahnedir insan.
O an ne düş, ne gerçek bir solukluk düşünce.
İç ses sesin dokunuşu kendine.
Bir tek sen birdenbire.
Binlerce duyuş sahne yaşama bütünleyen.
Sahne yaşamın kendisi ve içinde kendin bir tek sen.
İnsan öz insanlık özünde öyledir özgürlük.
Binlercenin içinden bazen tek bir soluğun sesi en yakından duyulur.
Seni duyan gören değildir,duyabildiğini görebilendir kalbinden.
Gülümsersin doğal bir doğaçlamadır ilettiğin kalbinden.
Tüm duyuşları seslendirir. Sessizce sahnedir o ve biraz insan.
Yaşam duyar gibi, kendinin dışında bir soluk bütünlenir kendine.
İçinden yaşamaya yönelir gibi eğilmeden, boyun eğmeden.
Gerçek sevginin birliğine, düşüncenin özüne,kalbinden duyabilene eğilir. Bulabildiğinde, kendini kendinle,kalbini duyabildikçe özgürleşir.
Özgürlük; gerçekte kendinde tutsak kalabilmektir.
sahnedesindir.
Kendinde.
Binbir duyuş başka suskunluk.
Duyabildiğin ise bir sahnedir ki seni kulisine alan.
İşte orada kapanmaz perde ki yüceldiğindir.
Aydınlık tüm bakış ve zamana selam verdiğindir.
Gülümsersin doğal bir doğaçlamadır ilettiğin kalbinden.
Sahnedesindir.
Kendinde.