Serzenişt sandığımız bu yıkıcı depremler,
Hep korkuttu küçük bedenlerimizi.
Her ayrılıkta ürperdi ruhumuz.
Her veda da irkilerek uyandık rüyamızdan.
Ağladık...
Gecelerce, mevsimlerce ağladık.
Ve ağladıkça kaçtık gülümsemelerden.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta