Serzeniş Şiiri - Sarı Siren

Sevdiğim o gözlerde mahşerin atlıları,
Yaşanmışlıklar peşimde dörtnala,savurur beni kıraç topraklara,
Yorgun ellerime, toz, toprak içindeki hayallerimi,
Silkelemesini söyleyemem..
Surlar yüksek,boyumu aşar,uğraştıkça, dikenleri batar sözcüklerin,
Can acısından duramam..

Kilitli kapıların vardır açılış saatleri,geçit vermez,
Cevaplar orada saklı,sabırla beklemek gerek.
Küçük serçenin kapı önündeki bekleyişi,
Karla kaplı tüylerinden akar,sıcak gözyaşları,
Eritir,buz tutmuş donukluğunu, unutulmuşlukların.

Bir titrek kibrit çöpü lütfettiğin,
Parlar kamaştırır gözümü önce,teselli eder beni,
Parmağımı yakar sonra sinsice,
Bir köşeye kavurur atar.

Arsız bir örümcek olmuş,hüzün,
Örmüş tellerini kapıma,
Her çıkışımda saçlarıma takılır rüzgarlarda,
Bırakmaz bir türlü,kaçamam,
İllaki canımı yakacak...

Renklarden mor nasıl bir şeydi,
Hep siyah-beyaz yaşayan,nerden bilecek,
O kadar zor ki,
Göğü ve yeri yeniden boyamak,şekil vermek pişmanlıklara,
Soğuk bir akşam kıyısında...

Bir maskeli balo bu,yüzün herkes,sözün herkes,
Köşe başında satılıyor üç paraya,pazarlık serbest,
Bir ileri bir geri,umarsız bir uçurtma,şaşkına dönmüş rüzgardan,
Bulutlar çare değil gözlerimdeki buğuya,
Ucuna gelmişse elbet dökülecek..

Ruhu kafeslemeye çalışmak hataymış,
Belki sadece beden edilebilir tutsak,
Parçalanmış resimler şimdi sürgün ayaklar altında,
Değerlerini kim umursayacak..

Kıldan ince boynum,ellerinin,dudak payında,ruhum,
Süt dökmüş bir kedi gibi,suskun ve mahsun,
Baş roldeyim,uzatmaları oynuyorum,hissizlikler kumpanyasında.

Uykular sığınağım,anıları çektim yorgan olarak,umutsuzluklarıma,
Kalleşçe koynuma giren rüyalarım,hain,hep taraf tutan,
Ölüm kokuyor saatler bitap..

Kimbilir kaçıncı zamanında günbatımının,
Son ateş böceğide sönüp,perde inecek,
Duvardaki gölgemle oynama vakti,
er geç gelecek..

Gölgemden gölgen kopmuş..ötesi mi var?

Sarı Siren
Kayıt Tarihi : 25.8.2006 10:39:00