Serzeniş Şiiri - Yaver Batu

Kimine can dedik, kimine canan,
Dostun halisine kavuşamadık.
Dolanıp yıllarca yedi düveli,
Gerçeğin özüne ulaşamadık.

Kimiyle kaynaştık kardeşçesine,
Sınırımızı koruyamadık.
Açıldı gözümüz körmüşçesine,
Geçmişi temize çıkaramadık.

Yoksulluğu gördük tüm ruhumuzla,
Ama sırrımızı söyleyemedik.
Dik oldu başımız, alnımız hep ak,
Kimseden bir şey isteyemedik.

Anadan uzakta büyüttük bizi.
Ninniyle, masalla büyüyemedik.
Baba ocağına hasret yaşadık,
El ele okula yürüyemedik.

Ağladık geceler boyu sessizce,
Gözümüzden yaş süzdüremedik.
Oyuncak gemi alıp pazardan,
Doya doya suda yüzdüremedik.

Toplayan olmadı döküğümüzü,
Kendimiz diktik söküğümüzü,
Diyemedik yâre sevdiğimizi,
Yanağına buse konduramadık.

Yazamadım derdimi ona yanarım,
Maziyi anarken dalar, ağlarım.
Hiç'im bu dünyada, yoktur gümanım,
Adımızı taşa yazdıramadık.