Serzeniş Şiiri - Mehmet Emin Bozdal

Farzet hiç sevmedin
Belki hiç sevmeyeceksin
Sana seni sevmekten sakındığımı
Gözlerine bir yaz gecesinin yıldızları gibi daldığımı
Söylersem eğer; kızma, bil
Bu sana yapılmış bir ilanı aşk değil
Ümit ki hayranlık
Belki tutkunluk

Seni sevmek; ölmek için doğmak
Koşmak için durmak
Konuşmak için susmak
Gülmek için ağlamak
Seni sevmek bir çelişki ateşi ki kor
Anlatmak onu yaşamaktan daha zor
Ümit ki sevdalık
Belki hasretlik

Ey saçının tek bir telinin bir kıvrımına
Ruhumda bin canla
Ve vücudumda ki milyonlarca hücre ile
Her hücremde çırpınan ızdırap ile
Kurban olduğum eşsiz sevgili
Seni sevmek ateşte olmak gibi
Umut ki yaşamak
Belki kaybolmak

Ey şu ağzımdaki dil ile
O dilde dönen bütün lisanlar ile
O lisandaki bütün güzel kelimelerin
O kelimelerden türeyen eşsiz imgelerlin
Anlatamadığı sevdamın hayal kahramanı
Seni sevmek ateşe atmak dermanı
Umut ki cesaret
Belki esaret

Farz et hiç sevmedim
Belki ölümüne sevdim söylemedim
Sana seni ne kadar çok sevdiğimi
Senin için nelerden vazgeçtiğimi
Söylersem eğer kızma bil
Bu sana yapılmış bir itiraf değil
Umut ki serzeniş
Belki vazgeçiş