Bir çerçeve gökyüzü
Ard arda dizili çatılar üstünde
Pamuk bulutlar içinde derin bir mavi,
Koca yüreğini açmış,tüten sancılara
Tutturmuş koynunda uzunca bir mâni ,
Bilirim ki doymaz koca yüreğin
Türlü çiçekler açmış bahçende
Sarı saçlı günebakan olup
Dön istersin yönüne
Şöyle boylu boyunca
Yazmadıkça kalemim
Birikti mürekebimde yangınlar
Adaletsiz aciz düzen birikti
Koltukların sıcak korkularına yapışmış
Müsvetteler
Aç olanın tok,tok olanın aç olduğu
Kelimeleri boyuyorum
Tonlayarak kapatıp üstlerini
Canlı renklerin,
Simsiyah vuruyor diplerine
Ne kadar acıysa o kadar uzun,
Ne kadar derinse o kadar kısa
Var git ,kendi bağına ,
Ötme ey, garip bülbül
Dalıp ,gönül zarına ,
Yok, ilaç için bir gül
Derdin çoktur ,söylersin ,
Gökyüzü olmuş gözlerin
Be çocuk,
Bakamam utançtan her yeni güne,
Bedenin sığ su üstüne
Serpilmiş
Ya da hoyrat bir toprak altı
Kanlı çorbaya doğranan
Masum çocuk gülüşeri
Ağlıyordu...
Celladın kılıcına gıpta eden
Kalemin,
Bütün tedbirleri alıp bir elden
Gülü dikeniyle derde arkadaş
Temizlik maske ve mesafe yoldan
Zoruyla şerrini salda arkadaş
Aşı olmam deme yapama sen hata
Gecenin hoyrat saçları
Islak kaldırımlarda
Suskun,
Şehrin kara gürültüsü
Vurmuş,yanıp sönen
Virajlarına...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!