Serkan Ökçe Şiirleri - Şair Serkan Ökçe

Ha elmas ha taş
Dökülmesin de senin gözünden bir damla yaş
Milyar kırat, kimse biçemez bir değer
Gözlerinde parlar bildiğim tek mücevher…

Ha saç, ha demir, ha altın

Bu koku, bu sensin
Bu senin ayak izlerin
Ne kadar soğumuş yastığın
Solgun yüzüm
Yalnız ellerim...

Yağmur taneleri
Üşüyen bedenleri
Sarıp sarmalar
Harman olur vakit
Nefes keser bir an
Ne kolaydı vazgeçmek

Ben bu vatanı,
özgürlüğü,
güvercinleri,
barış kokan şarkıları seviyorum
Uçurtmaları, çocuk seslerini, yeşeren buğday tanelerini seviyorum
Ter kokusunu seviyorum işçilerin, açık görüş günlerini,

Gül bir tohumdu, can eyledi
Yıldız bir tozdu
Göğe saçaktan kor eyledi
Kar tanesi gibiydi bembeyaz
Yüze hoşluk, gönle nur eyledi

An gelir toprak olur
An gelir sevdalar biter
Bu memleket boz kırlarında
Çiçekler açar diye dualar ediyorum anne

Karanlığın aydınlığa erdiği yerde

Biraz daha gül yalancıktan
Ne olur akma
Daha değil, Daha var…
Beni yak, beni vur
Ama daha diren ne olur

Aşk bizi ayaklarımızdan yakaladı
Bir kumsala sürükledi yüreklerimizi önce
En çok sevdiğim mavi sularda boğacaktı
Oysa hazırdım, çok çok önceden bekliyordum
Ölüme hasret iki aşıktık çünkü biz
Biz bu sokakların tanıdığı en sadık,

Paslı bir çividir gönlüme çakılan, ne edersin bir dirhem ah!
Gayri sen bu sevdadan vazgeç dâ, her demi sefaya yorma
Götürüp bir telaşeyle gömerler naaşını, ederler ardından üç beş vakit vah, vah!
Duyarız ki bir çit çekmişsin yüreğine, bizi ordan öte koyma gönül

Gönlümde güneşi tuttum da senin için
Sen görmedin; karanlık, ıssız, kör bir kuyu sandın
Bir nadide gül açmıştı yüksek bir dağın tepesinde
Tuttum koparttım onu yolunun üzerine ektim de
Yanından geçerken, onu gariban bir papatya sandın