Derman diye sararsın,
Başını koyacak bir omuz ararsın.
Olurda bir gün sorarsan beni,
Nerede, ne yapar diye.
Bilirsin aslında bir gökyüzünün altındayımdır.
İçimdeki yerdeyimdir.
Bir gün,
İnce ince yağmur yağar pencerene,
Kurak mevsimlerin serinliğinde,
Orada, kıyısında kalırsın hayatın,
Yüreğine bir pencere aç ve geceye dokun,
Yıldızlar tek tek gözlerinde olsun,
Bir gün sonra olur muyum yanında?
Gözlerim açık bakar mıyım yine sana?
Bir sigara parmaklarımda, üfler miyim senin karanlığına?
Baş ucunda saçların, parmaklarıma dolar mıyım acılarını?
Bir gün sonra olur muyum yanında?
Neden dıye sormasan,
Oturdum taşlar üstüne.
Üsküdar sahilinde.
Karşımda Kız kulesi.
Bir kağıt elimde.
Yazıyorum seni.
İstanbul rüzgarı içimde.
İçime sinmiyor bu gidiş,
Geniş omuzlarım aldı yükünü,
Ben öğrendim kendimi,
Ağlamak yok azcık dertli,
Vur heybemi yüküm bir mendil sanki... *
Sen sanma unutmam seni,
Gözlerim hayatın dar vaktinde,
İçimin kanayan tabibi yoksa,
Melhem kendime sar, acı gönül acısı,
Gözlerim artık akmayan gözyaşları ile dolu...
*
İnan geçecek zor olsa da,
Her yanın örülü dört duvarsa.
Gönül içinde hapis kalmışsa.
Sakın ağlama gönül yerderde.
Bırak tırmalama.
Emin değilsen kendinden.
Boş ver......
Ama yüzün yüzümü unutmuş,
Kırıkların içinde bir hatıra kalmış,
Belki ben büyük yalancı,
Sonsuz bir dilek dua belkide,
Bitti, bitti...
Seni unutmak olmadı, olmuyor yürek yarası,
Caka satar her adımla,
Yürüyüşüyle rüzgar bırakır arkasında,
Bilmeyen bilmez ağırlığını da.
Siyah pantolon, o biçim fiyaka.
Ayağında sivri burun kundura,
Adımları yankılanır boş sokakta.
Herkesin içinde bir acı vardır,
Ya çocuklukdan kalma,
Ya gençlik başında duman olduğu zamandan,
Ya da tam olduğum adam,
Adam gibi olduğu zaman.
Herkezin bir acıyan tarafı vardır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!