Bir gün bir sabah öğlene doğru
Kesildi elektriği koca İstanbul’un
Sandık ki gelecek kısa süre sonra
Ve bir zaman anladık ki
Kesilmiş tüm yurtta
Ne aydınlık kaldı ne ışık
Para mıdır hayatımızın içine eden
Biz miyiz para için hayatımızın içine eden
Kime sorsan para bir yere kadardır der
Ama adam para için eşini dostunu hayatını satar
Üç kuruşa beş kuruş köfte beklenir hep
Anlamak kolay mı
Bilemiyorum
Kalbimin sadece
Kan pompalamasından korkuyorum
Oysaki en derinine
Sevda tohumu ekilmişti
Duygularım bu aralar
Sert rüzgârlar sonrası
Sütliman deniz gibi
Sessiz bir adadayım
Yağmuru bekliyorum
Küçük bir filiz gibi
Cıvıl cıvıl renkli dünyalardır insanı çeken
İnsanı kendine sevdiren
Ne kadar renkliyse o kadar güzel hayat
Ve ne kadar soluksa o kadar donuk
Renklerin azaldıkça çekimin de azalır
İnsan hayatı hep aynı sürecek sanır
Bu gece de yine her yaz gecesi gibi
Sıcak nemli bir İstanbul var havada
Ve sende Bursa’da Mudanya sıcağında
Aynı havanın farklı toprağında
Off be sevdiğim bazen bunaltıcı stres oturuyor yüreğime
Benim dünyam güneşinle aydınlanır sevdiğim
Sen gönlümün tek helâli kalbimin tek sahibi
Tutulur sana dilim hayalinle dolar gözlerim
Yollar denizler olsa da aşar sarar seni özlemim
Ruhumun tesellisi her yanımda rayihan
Ne götürür ne getirir hayat
Bir sığınak arasında
Bir tabak yemek bekleyen
Kedi kadar masum mu tüm düşünceler
Herkes kendi dünyasında sevimli
Dışardan bakınca
Ellerim özler ellerini
Gözlerim bakmak ister gözlerine
Kulaklarım hasret kaldı sözlerine
Sevdiğim sevda ateşi düştü yüreğime
Gece şiir olur elimde
Ben gönlümü sana verdim sevgilim
İster öldür beni istersen güldür
Sen kalbine yaz unutma yeter
Geceler gündüzler sevgiyle geçer.
Aşkının semahında döndüğüm güzel
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!