Serdal Mert Şiirleri - Şair Serdal Mert

gittikçe pisleşir bu zavallı boş dünyada leş insanlar
kokar sokakları cadılar haziranda yastık yorgan yatar
bir mermi yol alır rüzgarlı havada yerinden hep sapar
emziğini kaybetmiş bir bebek ıssız gecelerde zırlar

itler ulur karanlık gecelerde hüzün çöker gecelere

sonsuzluğu yakalamak isterken
kayboldum delicesine....

dostum bilirmisin
sonsuzlukta kaybolmayı
bilirmisin yanlızlığı

gözler konuşur aslında gerisi yoktur zaten
gözler ağlar gözler güler
bu her zaman böyledir oysa
gözler her şeyi ifade eder
gözlerde vardır özlemler gözlerdedir sır
gerisi yanlızlık birikmiş duygulardır

Heceler düşünce ele ayağa
Dizelere maskara olur
Gönül düşünce bir soysuza
Kasaba malzeme olur

Malum ya düşmüşüz ya bu alemde

İrandan geldi bu yürek katırların sırtında kaçak.
Öyle gizli ve mağrur. sallanarak utanarak...
Mehtaplı bir gecede bırakılan bu ayak izleri.
Yalnız kalan paçavranın,gizli saklı süsleri.

işte sensizliğin ilk saatleri.
anlamsızım
işte sensiliğin ilk sabahları
çaresizim.
işte sensizliğin ilk tadı
kısa bafra sıgarası

yirmi temmuz pazar...
saatler dakikayı kovalarken...
ben...
seni kovalıyorum bu akşam...
üstelik yelkovan kadar bile hızlı değilim...
gözlerindeki ışığı görmeliyim...

Bir bayram sabahı gördüm seni
Bayram şekeri gibi saklıydın bana
Kutsal gözlerinde tanıdım aşkı cefayı
Ellerinle yedirdin zehirledin beni

Yedi yaşında bir çocuk vardı kapında

sen gündüzlerin düşü gecelerin prensesi
ben gecelerin düşüncesi,gündüzlerin esiri

sen soylu kralların şımarık çıtır kontesi
ben fakirlerin gariplerin bitmeyen çilesi

işte yine aynı türkü''satarsın bu canı hiç kimse almaz..
dönüpte bakmaz''
neden ağlatıyor bu türkü beni..
karamsarmıyım ben...
canımı bende şirlerimle...
lime lime sunmuyormuyum oysa..