Bir şafak kızıllığı tan atarken oluştu
Karanlığın ardından gün ışığa kavuştu
Günün en güzel vakti sabahın başlangıcı
Penceremden görünen manzara çok çarpıcı
İlk ve son sevdamdın
Şimdi sen elsin
İçimi ısıtırdın ya
Soğuk bir yelsin
Her an aklımdaydın ya
Biraz kendini beğenmiş gibisin bu aralar
Ama ne yalan söyleyeyim
Sen olsam, ben de kendimi beğenirdim
Sen değilken bu kadar beğeniyorsam…
Biraz fazla bakıyorsun kendine aynalarda
Sen yine onu sev
Hak etmese de sevgini
Benim kadar sevmese de seni
Sen yine onu sev
Değerini bilmese de
Görkemli hayatında bir detayken ben
Benim hayatımın görkemi sensin
Her an her dakika aklımdayken sen
Günde bir kez aklına düşsem şanslı sayarım kendimi
Düşman da olsa dostlarım
Seni sevdiğim için,
Pes etmeyeceğim
İlana da çıkarsalar adımı
Başıma ödül de koysalar
Belki çok uzaklarda olacaksın
Başka ülke başka bir kıta
Belki sana benden selam getirecekler
Bir gün sen de seveceksin yağmurları!
Şimdi olsan da bir başkasıyla
Ölüyken nefes almayı
Öğrendim ben yokluğunda
Döneceğin umuduyla
Direndim ben yokluğunda
Gezdim kaçak göçek gibi
Ne kadar yakınındayım oysa
Ama bir yakın kadar uzağım sana…
Beni soğuk görüyor olabilirsin
Oysa bir soğuk kadar sıcağım sana…
Merdivenler kenti derler bu kasvetli şehire
Belki bundan ilham olur o yüzlerce şiire
Harcı alın terinden, kömürdendir sıvası
Bu yüzden emek kokar yorgun kentin havası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!