Sensizlik Risalesi Şiiri - Ali Gençay

gömleğim ince bugün
yağmur iliğime işledi
yoksun sen
üşüyorum sensiz
boğazımdan lokma geçmedi
potinlerimin tabanı delik
buruştu, üşüdü ayaklarım
kan oturdu, acıyı hissetmedi

gözlerime morlar çizdim
saçlarımda ıslak
üşüdü soluğum
Sesim kısıldı
kimse dinlemedi
çok gezdim
çok geçtim aynı sokaktan
beni kimse fark etmedi
kaşlarımın altına saklandı bakışlarım
senden başkasına değmedi

fesleğenler açtı bahçemde
bülbüller hiç ötmedi
pencereme konan kumru
bu bahar hiç gelmedi
aynaya bakamaz oldum
sırrıma erişilmedi
dün dündü
bugün daha bitmedi
geceye sığındım
ay tepemde dikilmedi

seni sordum herkese
kimse tanımadı, bilmedi
uyuştu parmaklarım
kelimelerim dizilmedi
kıpırdadı dudaklarım
beni görenler
yazık, delirdi dedi

bu gariplik nedir
kangren oldu şehir
kördüğüm sokaklar
martılar tepemde dolaştılar
deniz delirdi hiç dinmedi
ebediden esti rüzgar
adamın elinden uçtu gazeteler
ben ölmüşüm sanki de
yüzeme kapandılar

gömleğimde ince bugün
yoksun sen
üşüyorum sensiz
ihanetim olur diye tenime
güneşin teni bile değmedi