Sensizliğin Türküsü Şiiri - Seval Kemertaş

son ışıklarda söndü içimde
zulmünün karası sinmiş ümitlerime
sinsi karanlıklar çalmış gülüşlerimi
tek bir yüreğin haykırması yetmiyor
gökler ağlıyor şimdi gözlerimde...

sen hercai aşklarla harcarken sevgimizi
ben yüreğimde sakladım kurşun yarası gibi
gözyaşımla yıkasam ucuz geceleri
mumlar yaksam da gündüzlerime;
sensiz sabahlara uyanmak acıttı yüreğimi...

bir zamanlar güller açan yüreğimde
şimdi çakır dikenleri boy veriyor
hazan misali yalnızlıklar yürüyor içimde
en acılı kelimeleri biriktiriyorum
seni bu kadar sevmenin acısını ödetiyorum kendime...

geceler ususl usul dökünce sırlarını;
uykusuz şafaklara...
çarmıha geriliyor içimdeki duygular
kaderim sensizliğe yazılmış olsa da,
bir ömür sürse de savaşı ümitlerimin
bu acıklı sevdanın son nefesinde bile
sensizliğin türküsü hiç susmayacak yüreğimde...

24/04/2003