Senle ayrıldıktan sonraki geçen günlerde bileklerimi kesmek için kör jiletler arar iken hep hayaline daldım…
Seni yanımdaymışsın gibi hayal edip seninle yemek yedim seninle gezdim ve seni o zaman daha çok sevdim. Her gittiğim psikologlara seni anlatırken psikolog olmayı çok müthiş bir şey sanan beyaz gömlekli çılgın adamlar ceplerindeki tomar tomar yeşil reçeteleri çıkarıp bana diazem yazıyorlardı…
Neden ve niye böyle olduğunu bilmiyordum seni sordum akvaryumumdaki susuzluktan ölmek üzere olan ve beni çok iyi dinleyen balıklara hiçbir cevap veremediler…
Bu ayrılık beni çok üzüyordu yüreğimin orta yerindeki koca bir yanardağ’a sensizlik ismini vermişti kalbimin içinde yaşayan yalnızlık isimli isyankâr halk… Sensizlik adlı yanardağ parlıyor ve lavlar püskürtüyordu yüreğime yüreğimdeki her bir sevda zerresi lavların sıcaklığı ile yanıyor ve soğuduktan sonra taşa dönüyordu.
Bu yüzden taş kalpli bu yüzden taş yürekli oldum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta