Bu sabah,
Yokluğun bir yıldırım gibi düştü bu kente,
Çığlık çığlığa akıp giden hayat,
Birden bir salyangoz gibi
Çekilip kendi kabuğuna,
Kapattı bütün perdelerini
Güneşin yüzüne...
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Baştan sona çok güzel bir şiir. Pelesenk olmuş kavramlara yaptığı ironik göndermelerle, bir aşk acısı, taa derinden özlem bu kadar şık anlatılabilirdi. Bravo, bravo, bravo...
Ayrılığın, yoksunluğun acısını ne derin anlatmışsınız.Tebrikler..Nurdan Ünsal
Sensizliğin ayıbını,
Seninle temizlemeden...***
Şiirin bütünündeki güzellik,derinlik bir yana;bu ne güzel bir ifadedir böyle?
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta