Sensizliğin Çığlığı Şiiri - Alperen Can Koç

Bir gün dönersin diye bekledim,
Her adımda senin izini aradım.
Rüzgâr bile adını fısıldarken,
Ben susmayı öğrendim,
Kendimi yakarak…

Sevda dedikleri, bir bedelmiş meğer,
Kimi gülerken kimi kül olurmuş.
Ben kül olan taraftayım sevgilim,
Senin gülüşüne yanarken hâlâ.

Gözlerim ufukta kaybolan kuş,
Yüreğim kanayan bir çocuk gibi.
Ne yöne baksam sen varsın,
Ne yana dönsem sen yoksun.

Can Eren der ki:
Kalbim sana kırık bir ayna,
Her parçasında senin yüzün.
Ne toplasam tamamlanmıyor,
Ne kırsam unutulmuyor…

Alperen Can KOÇ