Sensizliğin Çığlığı Şiiri - İhsan Yılmaz

Sensizliğin Çığlığı

Kalbim ağrıyor, isminle uyanan her sabah,
Bir asi savaşçıyım, zincirlenmiş umutlara.
Yokluğun, karanlık bir mağara gibi,
İçimde yankılanan sessizlik: ölümden farksız.

Gözlerim nemli, yüreğim yorgun,
Bedenim çaresizce kıvranıyor acılardan.
Bir tek sesine muhtacım,
Bir tek bakışına,
Sen bilmezsin,
Sen bilmezsin ki, nefes almak bile zor sensiz.

Ölüm, her an ense kökümde beklerken,
Ben seni bekliyorum inadına,
İki kelimenle dirileceğim belki,
Bir merhametinle yeniden insan olacağım.

Ne olur, uzak durma benden,
Yüreğini çırılçıplak bıraktım önünde.
Yalnızlığa mahkûm etme beni,
Seni delicesine seven bu adamı,
Unutulmuş bir hikâyenin cümlesi yapma...

Nisan / 2025