Sensizliğin Adı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sensizlik bir ezan vakti kadar içli
Sözlerin kalbimde bir eski yemin sanki
Sessizliğin yankısı düşer göğsüme
Gülden bir kefenle sararım ismini

Her yıldızda bir ah saklı gözlerimden
Gecenin koynunda gizlenir hasretin
El değmemiş bir yalnızlık hüküm sürer
Yıldızsız gökyüzü gibi sessiz serin

Sensiz her an bir kurak mevsim gibi
Sonsuz bir çölüm var içinde kaybolduğum
Ellerim boş
Dualarım yarım kalır
Her nefeste adını hatırladığım

Zaman akar ama içimde durur sanki
Gözlerin düşer ruhuma eski bir şarkı
Kelimeler yetmez anlatmaya seni
Sessizliğin içinden yankılanır aşkı

Sensizlik bir ezan vakti kadar içli
Her solukta kalbim yeniden dirilir
Hüzünle boyanır ufkun bütün rengi
Her anımda senin adın yankılanır

Sensiz geçen her an, kurak bir mevsim,
İçimde sonsuz bir çöl var, isimsiz ve derin.
Tutunamam zamana, ellerim hep boş,
Dilimde yarım kalan dualar dolaşır loş.
Her nefeste adını fısıldar içimdeki özlem,
Sensizliğin kıyısında bekler kalbim gizem…