Ellerini özledi saçlarım, rüzgar yetmiyor artık,
Uzanmak sensizliğe, dizlerinin yerine,
Yetmiyor birtanem hiçbir şekilde,
Sen olmayınca hiçbirşey yok gözlerimde.
Sabır bana işkence yokluğunda,
Bilsen ne kadar özledim seni izlemeyi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
