Sensizliğe Dokundum Şiiri - Ufuk Çoban

Ellerini özledi saçlarım, rüzgar yetmiyor artık,
Uzanmak sensizliğe, dizlerinin yerine,
Yetmiyor birtanem hiçbir şekilde,
Sen olmayınca hiçbirşey yok gözlerimde.

Sabır bana işkence yokluğunda,
Bilsen ne kadar özledim seni izlemeyi,
Susmayı, gülen yüz olmayı, bazen somurtmayı,
Sen olmayınca hiçbirşey yok ellerimde.

Artık bakamaz oldum resimlerine,
Dayanmak çok zor oldu sensizliğe,
Bir umut yükleyebilsem sesime,
Belki söylerdim uzaktayken bile birşeyler sevgime.

Gündüzüm artık beyaz bir rüya,
Kime baksam seni görüyorum,
Neye dokunsam korkup kaçıyorum,
Çünkü dokunabildiğim yalnızca sensizlik.

30/11/2000