Sensizliğe Şiiri - Yavuz Uzunyurt

ah bu benim sensizliğe tahammülsüzlüğüm
ölüp ölüp sonra yine öldüğüm
ruhum bildiğin kördüğüm
sanki ben her şeye körüm
ah ahhhh bu benim sana bi şey olacak korkularım
ne yana dönsem kime baksam sensin sandığım
sensin kış ortasında serap diye gördüğüm
bir sana böylesine muhtaçlığım
hadi söylesene yar
sen Yoksan eğer bu kadar insan niye var
zaman neden geçmezde koşar adım yerinde sayar
sensiz alıp verdiğim nefes neye yarar
ben beni tutamam benliğim sana uçar
beden burada akıl gönül sende yaşar
bir sen alırsın bende ki bu yalnızlığı
çünkü bir tek sensin bende ki benin dermanı