sevdanın cam kenarında oturuyorum
kafamı cama yaslıyorum
yaslanıcak bir omuz bulamıyorum
sessizce gözlerimle yanaklarımı yaşlıyorum.
ne sonuna varıyorum
ne de başa dönüyorum
ne sabahı bekliyorum
ne de geceye sığınıyorum
ne ellerine uzanIyorum
ne de gözlerine dokunUyorum
ne gecede konuşuyorum
ne de sabaha susuyorum
ne yollar aydınlık
ne de sana sustuğum anlar
ne sen varsın yanımda
ne de senden kalanlar
ARTIK,
NE SEVDAN YÜREĞİME SIĞIYOR
NE DE SEN AKLIMDAN ÇIKIYOR,
NE BU YÜREK, BU YÜKÜ KALDIRIYOR
NE DE AYAKLARIM, BU BEDENİ TAŞIYOR...
çaresiz ve yorgunum
keşkeler sarmış etrafımı
nice yollarda sürgünüm
geceler tutmuş efkarımı
bir umutla düştüğüm yollarımı
senin uğruna harcadığım yıllarımı
seriyorum yollarına fedalarmı
hiç birşey silemiyor hatıralarımı
buz tutan ellerim sensiz ısınmıyor
seni arayan gözlerim seni görmüyor
adını sayan dilim sadece susuyor
adını duyunca kalbim tekliyor
gönlümde boş kalan yerin dolmuyor
kimse çağresizliğimi bilmiyor
bu dünya sensiz dönmüyor
gündüzler düşmanım oluyor
dost diye geceler sarılıyor
aşkının tarifi bulunmuyor...
GEÇEN BULUTLARA SESLENİYORUM
SENİ GÖRMEDİĞİNİ SÖYLÜYOR,
YOKLUĞUNA İSYAN EDİYORUM
FERYAT FİGAN SUSUYOR.
NE DAKİKA 60I BULUYOR
NE DE SAATLER GÜNÜ TAMAMLIYOR
BU YÜREKTE sensiz,
BU günler GEÇMİYOR
BU DÜNYADA SENSİZ
BU HAYAT YAŞANMIYOR...
yelkovanda vazgeçmiş
akrebi kovalamıyor...
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta