Sensiz Yaşanamaz! Şiiri - Mustafa Küçük

Mevlâ en güzel yaratıcı,
Sen, çok güzel yaratılan.
Sensizlik ne büyük acı;
Hasret cehenneminde yatılan...

Sen muhteşem bir varlık
Ve mükemmel bir insansın.
Yürü ki gören gözler
Güneş doğuyor sansın...
Hep fazîletinle yaşa;
Âlem seni böyle ansın.
Mutlu ol sonsuza dek,
Sultanlar seni kıskansın..
Çünki sen eşsiz bir dost
Ve vazgeçilmez insansın.

Seni sevmek ve sence sevilmek;
Bir san'at şâheseri kadar zor!
Lâkin seni sevmemek,
Ve hele sevilmediğini bilmek;
Yürek üzerinde bin kor
Ve kalbi taş kesilmek...

Ben, seni seviyorum;
O güzel görünüşün,
Tatlı edân, hoş sadân içün değil;
Temiz kalbin ve olgun rûhun içün.
Nasıl yağmurlu olur bir gün
Ve toprağa düşer damlalar;
Sevgini öyle emiyorum,
Bunu bil.
Bende, sana ait bir kalb var,
Aşk, senin içün de kâbil;
Sen de âşık ol bana,
Ve ebediyyen sevil...

(4 Ocak 1991)