Çamuruna söverken çocukluğumda doğanın
Seyrine dalıyorum toprağın sihrinin
Nasıl da gelişigüzel serpivermiş canlılıları
Bir tabloyu tasvir eder gibi
Boğulmuşum boğulmuşuz beton yığınları arasında
Sesi baharın sesine karışıyor katarın
Ruhum atlayıp katardan başlıyor koşmaya
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta