Sensiz Şehir Akşamları

Bu akşam şehrin sokaklarında, gezerken,
Tüm herkes sevdikleriyle,
El ele geziyordu,
Benim ellerim boştu,
Ama
Kalbim ve dilim de,
SEN sözü çıktı aniden,
Sonra bir köşeye, oturdum,
İki tane çay söyledim,
Biri sana,
Diğeri bana,
Ama sen çok uzaklardaydın,
Ve sensiz içemedim,
Çayı o şekilde benim gibi yalnız bırakıp gittim,
Evime doğru,
Ama ellerim sensiz,
Ve yokluğun gibi çok soğuktu....