Sensiz Öleceğim Şiiri - Ramazan Uğur

Çok sevdim seni ben
Sen bunları bilemeyecek kadar kördün
Yüreğimde öyle bir acı düğümlendi ki
Ne ağlayabiliyor ne de düşünebiliyorum
Günden güne hasretin kor olup
Yakıp tüketiyor bu bedeni.

Çiçekler açar bahar gelince
Sular dağlardan coşarcasına akar
Bir kuzu anasına koşar
Benimse ne açacak bir tomurcuğum
Ne koşacak bir bekleyenim var
Sadece hasret var yüreğimde

Yakıyor yüreğimi bu umutsuzluk
Canım çok yanıyor
Bak gece bile gündüze
Kış bahara kavuştu
Hala neyi bekliyorsun
Söndürmek için bu hasreti

Her akşam kurduğum rakı soframda
Kadeh kadeh sensizliği içiyorum
Yanında mezesi hasret
Bir de bakmaya kıyamadığım
Resmin var sıvaları dökülmüş
Biraz da rengi solmuş duvarda

Ve o kadehimdeki hasret var ya
İçime her çektiğimde
Sanki seni tekrar yaşıyorum
Beni nasıl yaşarken öldürdüğünü
Beni anlamayışını

Ama yine de sana
Kızmıyorum be kara gözlüm
Ben senin resmine bile bakmaya kıyamazken
Nasıl da isyan ederim ben sana
Nasıl da kötü düşünürüm hakkında
Gönül ferman dinlemiyor işte

Çok defa denedim seni unutmayı
Olmuyor be kara gözlüm
Unutamıyorum seni
Sen beni sevmesen de
Sen ellerin olup gitsen de
Yine ben seni seveceğim

Bir gün duyarsan ki
Gitmişim bu dünyadan
Unutma seni ne kadar sevdiğimi
Unutma ki hasretinden öldüğümü
Unutma seni bunca severken
Sensiz öldüğümü.