Yine sokaklar sessiz, yine ben sensiz
Son umudumu da yitirdim
Az önce kalkan trenle
Sensizlik hiç bu kadar koymadı bana
Bu son gidişin kadar
Belli ki bir daha dönmeyeceksin
O son bakışların içimi kanatacak
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta