Şenol Denizci Şiirleri - Şair Şenol Denizci

Şenol Denizci

Ah yine başladı işte ölümün sıcacık, davetkâr,
hafif ve kurtarıcı günleri, ince ince...

Nasıl tanıdık bir duygudur ki bu;
birikmiş bütün umutları yerle bir eder gelince...

Devamını Oku
Şenol Denizci

Geceyi dizinde salla
boğazda ağlayan
bu son vapurdur
içim dışım rakı
içim dışım şiir
içim dışım sen

Devamını Oku
Şenol Denizci

Yürüdü gençliğim
yürüdü
küçücük
tek odalı evinden çıkıp
yürüdü dünyaya
susmak erdeminin

Devamını Oku
Şenol Denizci

Bu sabah pencere Tuna nehrine açılıyor. Şehir bembeyaz, Tuna yeşil. Çatıların kenarlarında
devasa, fildişi buzul sarkıtları. Herhangi biri düşse bir gergedanın kalın derisini bile
kolayca deler geçer. Aklıma İstanbul ve çocuklarım geliyor. Endişeyle - şimdi yanlarında
olmalıydım- diye diye düşünürken, İstanbul'lu şairleri ve onların engin yüreklerini ekliyorum
usuma. Şairistan'da mutlaka ama mutlaka göz kulak olacaklardır; şehrimin her köşesinde
iklimlere inat yeşeren çocuklarıma... Yinede delip geçiyor sarkıtlar gergedan derisinden daha

Devamını Oku
Şenol Denizci

Yediydi, sabahtı, eksikti
kırışık yüz, ütülü yastık
karıncalanmış eklemler çoğaltıyor
yabancılıyordu birbirini
İçsel karanlığın deliliydi
Aynada ki

Devamını Oku
Şenol Denizci

1 - Yoktun. Bu üşümelerin doğal bir mevsim serinliği olmadığını biliyordum. Yokluğunla yaşamanın zorluğunu hesaba katmış, sonuçlarını da kabullenmiştim kendimce.
Yoktun, yalnızdım ve üşüyordum. Bu ölçekte bir eksikliğin eşdeğer anlatımını bulamamıştım. Neydi kardeş anlatımı sensizliğin? Çokta düşünmedim zaten...
En yalın tarifiyle yoktun, yalnızdım. Ne bu yokluğun anlaşılır gibi geliyordu bana ne de bu yalnızlık alışılır gibi... Sürekli ve hızla eksilen kanamalı bir hasta için çok acele Sen gerekiyor duyuruları, beynimin iç cidarlarını zedeleyen bir şiddetle oradan oraya savuruyorlardı kendilerini...
Susuyordum.
Gerçek tekti...
Tektim odamda...

Devamını Oku
Şenol Denizci

O orman ve ağaçların dalları
Ben o dallara takılıp kaldım
İçimde büyütürken ormanları
Beton duvarlara tıkılıp kaldım

Ellerindi yemişler topluyordu

Devamını Oku
Şenol Denizci

Balkonumda hiç çamaşır yok
Ayrıntılarım
başka adalarda konaklıyor
pimi çekilmiş bir kez zamanın
dağılıyorum
kimi tuhaf hayallerin

Devamını Oku
Şenol Denizci

Doğu ekspresinden
yalnız aklımda kalan
insanlar vardı
gencecik insanlar
yiğit delikanlılar
ve güzelcecik kızlar

Devamını Oku
Şenol Denizci

Gür sesli karşilaşmalar
çınladı odalarda
aynı anda
şiirler sürgün edildi kanıma
derin dalış, ağır vurgun
hızın baş döndüren travması

Devamını Oku