SENMİSİN AYRILIK KOKAN
Hele bir harmana dursun bu yürek
Geçsin damarlarımdan ayrılığın kanı
Yakarım közleri 
Eline hasret gözlerindeki beni de
Ölüyorum işte
Kıpırdamıyor kıvrılıyor içim 
Bıçak kesiyor sözlerimi ruhumu
Bir kızım olmayacak eylül diye
Seslenmeyecek ellerini bırakıp koşmayacak bana
Dolup taşamıyorum bir omuza hasret bedenim 
Çok yoruldum içimdeki seni kovalamaktan
Papatya yaprağı ellerin sanki
Tutmaya kıyamıyorum erir düşer diye 
Sende üşüyormusun hayata sağırken bakışların
Kim avutuyor titreyen dilini
Anılara vuruyor mu saatlerin el ayak çekilince
Bir çit çekmişsin içime 
Ne bir kuş konuyor
Nede nede rüzgâr esiyor dikenlerime
Sonra sarılıyorum yine yaralarıma
Kabuk bağlıyor içimin ezgisi
Dur diyorum gelir şimdi bir haber
Tepeden iner sıcak gülüşü
Kuşlarla konuşuyorum ıslık çalarak
Ayrılık öldürmüyor işte 
Umut var gülüm umut ölüme inat
www.sadiktoraman.com
Sadık ToramanKayıt Tarihi : 8.10.2008 21:55:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!