Bakma gözlerimdeki korkuya,
Ben ölümden değil,
Sensiz kalmaktan ürkerim.
Bir gün bitecekse bu ömür,
Ben seninle bitsin isterim.
Seninle yaşadım en derin sevinçleri,
Seninle anladım acının bile sevda olduğunu.
Bir bakışınla yeniden doğdum,
Bir sessizliğinle öldüm bin kere usulca.
Şimdi soruyorum sana:
Birlikte yürüdük onca gece,
Birlikte topladık yıldızları sokak lambalarından,
Birlikte sustuk kalabalıklarda…
Peki birlikte gider miyiz o son durağa?
Çünkü ben,
Ne ayrılık yazmak isterim şiirlerime
Ne de sensiz bir sabaha uyanmak…
Eğer gün batacaksa bir daha doğmamak üzere,
Ben senin yanında batmak isterim.
İzin ver,
Elini tutarken usulca gözlerimi kapatayım.
Son nefesimde adını fısıldayayım,
Ve toprak beni alırken bile,
Kalbim seninle atsın bir süre daha…
Sonsuzluk bile anlamını yitirir
Sen yoksan içinde.
Cennet, sadece seninle mümkün bana.
Yoksa ne anlamı var
Güllerin, göğün, duaların?
Ben seninle ölmek isterim,
Birlikte göç etmek bu dünyadan,
Bir çiçeğin solması gibi sessizce,
Bir mevsimin çekilmesi gibi veda ederek…
Mezar taşımız yan yana dursa,
Ve biri geçerken şöyle dese:
“Onlar birbirini hiç bırakmadı…”
İşte o zaman,
Gerçekten yaşamış olurum ben.
Kayıt Tarihi : 29.5.2025 15:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!