Ey kalbimin karanlığında parlayan ışık,
Ben seni gördüğümde,
cehennemin duvarları çatladı içimde.
Zira senin adınla dua ettim
ilk kez, içten ve yandığım gibi.
Ben bir düşüştüm,
Adem gibi kovulmuş
ama sen bir bahar getirdin
kuru topraklarıma.
Ve artık, her günah bir çiçeğe döner
seninle anıldığında.
Seni sevdim,
Çünkü başka türlü kurtulamazdım kendimden.
Gözlerin bir nehirdi,
Lethe değil,
her hatırayı bağışlayan bir nehir.
Senin sesinle melekler, yeniden inşa etti yıkılmış kanatlarını.
Ve ben, diz çökmek için eğilmedim önünde,
Yükselmek için eğildim, sana varmak için.
Ey Beatrice’lerin ötesinde duran kadın,
Seninle yolum cennete döner artık.
Aşksa öyledir hâlâ bir bağışlanmadır,
hem kendine, hem dünyaya.
Ben seni sevdim ve bu sevda
şimdi Tanrı’nın gülümseyişi gibi
bedenime dokunur.
Çünkü seninle,
cehennem bile unutur yaktığını.
Aşk
Kayıt Tarihi : 11.4.2025 13:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!