Senin Uğruna Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ah, bu sensizliğe döktüğüm kaçıncı gözyaşı,
Kaçıncı acı,
Kaçıncı vefasız,
Kaçıncı?..

Oysa senin uğruna ben canımdan geçtim,
Ruhumu yoluna halı diye serdim.
Sen ne gördün,
Ne de duydun beni.
Senin gözünde arsız bir sevgiliden ileriye gidemedim.
Kapıyı açıp kolumdan çekiştire çekiştire itmen bile
Söndüremedi içimdeki yangını.
Şimdi dokunduğun her yerim ellerini arıyor.
Fedakârlık mı, aşk mı hâlâ bilmiyorum.

Gözlerim sensiz uzaklara dalıyor.
Duvarda resimlerimiz,
Yüreğimde sevgimiz.
Senin uğruna yaktım koca bir ömrü,
Senin uğruna unuttum kendimi.
Hıçkırıklara boğulan bedenimi
Senin uğruna attım ateşe.
"Bir seviyorum" sözüne vurup kıracak kadar dizlerimi,
Çok sevdim seni.

Mevsimler geçti, sen gelmedin.
Postacı geldi,
Simitçi geldi,
Hatta kırlangıçlar bile geldi...
Sen gelmedin.
Eğilip ayağının izini öptüm ben.
Bana geleceksin diye günleri haftalara,
Aylara, yıllara değiştim.
Bir âna bile razıydım.
Gözlerinin iki çarpımında can veren beden bendim.

Bir avuç umutla bekledim gelişini.
Her gece, her sabah, her gün batımında
Senin adını yazdım buğulu camlara,
Gel de sil diye.
Rüzgârla haber yolladım,
Göklerde aradım seni.
Bir gülüşün yeterdi,
Ama sen susmayı seçtin.

İçimde senle büyüyen bir boşluk var ve çok acıyor.
Sesini özledim.
Hani bir kere olsun
"Ben de seni" deseydin,
Dünya yerinden oynardı.
Ama sen sustun,
Ben yokluğuna sarıldım.

Kendi gölgemden kaçtım,
Seninle dolu her anıya sığındım.
Sakladım herkesten, gülüşünü kıskandım.
İçimde paramparça bir "ben" var,
Sessizce adını haykırıyor.

Bir gün döner misin bilmem,
Belki de hiç gelmeyeceksin.
Ama şunu bil ki:
Ben seni hep orada,
İlk beni bıraktığın yerde,
Kalbimin tam ortasında bekliyorum.
Bir adımınla yeniden doğmak için...
Ya sen gel,
Ya da yolla Azrail’i.

Vur, ağlasın gökyüzü,
Yıldızlar dökülsün üzerime.
Karanlık sarhoş olsun adını andığım her geceye.
Ben zaten çoktan kayboldum,
Adını sayıklarken bulduğum yalnızlıkta.

Sana dair ne varsa sakladım:
İlk gülüşünü bir mektubun arasına,
Son bakışını kalbimin en kırık yerine.
Ve şimdi ne zaman aynaya baksam
Senin yokluğunla göz göze geliyorum.

Belki unuttun,
Belki çoktan başka kollarda huzur buldun.
Ama bil ki ben
Senin gittiğin gün başladım tükenmeye.
Ve her sabah bir nefes daha eksiliyor içimden.
Senin yüzünden değil,
Senin için...

Sustum...
Dilimin ucuna gelen “neden?”leri bile susturdum.
Çünkü sevgi bazen
Cevap beklemeden, sadece beklemektir.
Ve ben bekliyorum hâlâ,
Ayak seslerinle uyanacağım bir sabahı.

Gel,
Gel ki bu kalp biraz dinlensin.
Ya da söyle, gideyim,
Mezarıma adını yazıp da öleyim.
Yeter ki
Resimlerimiz solmasın.
Solmasın…
24.07.2025 14:14