öksürüyorum cigerlerim acıyor
fakat benim için üzülen kimse görmüyorum
Deniz'in ortasında yolunu kaybetmiş bir filika için bile üzülür oysa insan
ben üzülürüm
önüm arkam karanlık
yo ben hiç te suç işlemedim
99'da kalbini çalmıştım birinin
bir de 6 yaşında annemin saatini kırdım
ya ben nasıl oldu da gün yüzü görmedim
baksalar kalbim yerinde yoktur yine
aklım bedenim onla sürüklenmede
ben kimseyi kafiye olsun diye sevmedim oysaki
teninin kokusunu hissettiğim yağmursa yoklugunda
sokakta direk direkte ışık oldum
220 volt koymadı bana
tek kişilik vedalar kadar
geceleyin kabuslarla uyanmak hepsinden tatlıydı
cevapsız cevaplar da usandırmaz
insansız ceketlerde sevgisiz sevgiler kadar
yoklugunu geri var bana
geride kalan ne varsa al git
senin olsun
olmasın
Kayıt Tarihi : 28.1.2008 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!