Senin adını ilk kez duyduğumda,
melekler susmuştu.
Ve ben
ölümlü bir kalple ölümsüz bir aşkı çağırdım.
Her günahımda seni düşündüm.
Her dualarımda da.
Ve fark ettim:
Sen, hem arzulanan hem kurtarıcısın.
Aşkın kendisi gibisin, başladığında cennet,
bitince cehennem.
Ben bir şairdim, yolumu kaybetmiş,
karanlık bir ormanda.
Ama senin gözlerin benim pusulamdı.
Beni içimden aldın ve kalbimin içindeki en derin halkadan geçirdin beni.
"Seninle yürürsem, cehennem bile gül bahçesi olurdu."
Ama sensiz cennet bile sürgün yeridir bana.
Aşk
Kayıt Tarihi : 18.7.2025 14:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!