Bugün de ölsün diye
celladına göz kırparak yaşamak,
belki kindar öfkeye sarılı
usul bir umutla;
kendi zihin zincirlerine dolanmak,
kendi gölgene her zaman üstten bakan gözlerinle
saliseyi geçiremeden saniyeleri mezar taşına kazımak.
Bir gün o saliseler
saniyeye çarpar da
ruhun kafesinden sıyrılıp
özgürlüğe kulaç atamazsa,
bil ki ormana çoktan
kıvılcım düşmüştür;
yangının sebebi de
senin eksikliğindir.
Kayıt Tarihi : 29.9.2025 16:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!