Senin adında deniz var.
Ben, hep oraya düşen bir dalgayım.
Usul usul kıvrılıyorum sana.
Gözlerin geceyi andırıyor.
Ama öyle bir gece ki...
Yıldızlar bile yolunu kaybetmiş.
Ben, onların arasında.
Adını unutan mecnun gibi....
Çöllerinde kayboluyorum.
Aşk…
Eskiden toprağın kokusu gibiydi.
Yağmurdan sonra kalırdı burnumda.
Şimdi şiirlerin arasına sızıyor...
Her mısrada sen diye başlıyorum.
Sonunu hep unutuyorum.
Geceler seninle dolu.
Her düşümde sen varsın.
Uyanınca hep aynı yatakta...
Hayatı karıştırıyorum.
Biraz mutluluk, biraz sen eksik.
Ben?
Azıcık umut, çokça sen.
Ben, şairlerin sildiği çizgi.
Ne tam varım.
Ne de tamamen yok.
Saksıda unutulan çiçek gibi...
Münzevi Zeyrek
Kayıt Tarihi : 30.5.2025 16:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!