Senin Adındaki Deniz Şiiri - Münzevi Zeyrek

Senin adında bir deniz var,
ben hep oraya düşen bir dalgayım.
Usul usul kıvrılıyorum sana,
bir mektup gibi,
zarfı yırtılmış ama göndericisi belliydi:
Ben.

Gözlerin geceyi andırıyor,
ama öyle bir gece ki
yıldızlar bile yolunu kaybetmiş.
Ben onların arasında,
adını unutan bir gezgin gibi
karanlığa çarpıyorum.

Aşk…
Eskiden toprağın kokusu gibiydi.
Yağmurdan sonra kalırdı burnumda.
Şimdi şiirlerin arasına sızıyor,
her mısrada sen diye başlıyorum,
ama sonunu hep unutuyorum.

Geceler seninle dolu,
ama dolulukla taşmak aynı şey değil.
Her düşümde sen varsın,
ama uyanınca hep aynı boşlukta
kahvemi karıştırıyorum.
Biraz şeker, biraz sen eksik.

Ben?
Ben, bir şairin silgiyle sildiği çizgi.
Ne tam varım,
ne de tamamen yok.
Ama toprakla buluşmuş bir çiçek gibi,
seninle biraz daha yaşanabilir bu dünya.
Azıcık umut,
çokça sen.