Senin adın bahar olsun Şiiri - Gökhan Gürsu

Senin adın bahar olsun

Kara kışı atlatan çınarın yorgunluğu vardı yaşlı bedenimde
Dostlarını birer birer kaybedercesine yaprak dökümü,
Dermansız kollarımda ugursuz kargaların çığlığı
Çırılçıplak birben yapayalnız biçareyim

Yetersiz günlerde beklentisiz yaşıyorum
Arşınladığım yollarda hep aynı amaç
Her sabah aynı yerden alıyorum poğaçamı
Şehirhatları vapurunda katık ettiğim çayda aynı
Sabah sekiz yirmi, akşam onsekiz yirmi,
Gidiş dönüş

İstilacı atlılar gibi ufuktaki bulutlar
Karayağız atlarıyla kasvet kaplar hem göğü hem gönlümü
Işığa hasret hayatıma
Acımasızca vururlar fırtınadan gürzleriyle
Savaşacak gücüm yok koca İstanbulda bir benim

Yağan yağmur ıslatmıyor yakıyor beni
Karanlık sokaklarda bir ben birde ümitsiz sokak köpeği
Adı köpekte olsa,kaderimiz ortak
Gece,yağmur,soğuk ve yalnızlık

Tükenirken umutları yaşlı çınarın
Yetiştin imdada nisan yağmurlarıyla
Tomurcuklandı ilk evvela dostlarım
Sonra dallarımda çığırtkan bülbüllerin şarkısı
Artık sen varsın, hayat yaşanılmaya değer
Senin adın bahar olsun