Sabanlamak mı toprağını;
Yoksa gülüşüne sabahlamak mı?
Çok geceler ikilemledim,
Saçının yüzüne düşen gölgesinde.
Beklerken güneşin sıcak nefesini,
Gözlerimi unutan uykunun sersemiydim.
Ve kaçarken akrebin zehrinden,
Şafağına hasret yelkovandım.
Unutmaktı uykum, zehriydi akrebin.
Şafağımdı gülüşün, senimdi güneşim.
Kayıt Tarihi : 2.9.2020 01:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Mayıs 2020 Bornova
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!