Seni tanıyana dek 🔰
Seni tanıyana dek , aşk ; var da yoktu.
Yüreğini avuçlayabiliyormuş
insan aşık olduğun da.
Sırf gerektiğin de
sevdiğine verebilsin diye.
☘️
Ne demiş şair ; Adam gibi sevene ,
ödüldür yalnızlık.
Yalnızken de sevebilmek seni.
Delikanlıca , adam gibi.
Örttün mü üstünü diye merak edip ,
gelip örtememek gibi.
Bir ömür boyu…
☘️
Adam gibi sevdim , ittin.
Üzülmene kıyamadım , ezdin.
Uzaktan sevdim , ektin.
Yanında olmak istedim ,
yeşermeden kökünden biçtin.
Kan oldun , içtim.
Bal dedim , tükürdün…
Yemin ettim seni üzmemeye,
inan bana yutmam artık ,
iki elim kan da olsa bile.
☘️
Deli sağanak yağan bir yağmurun ,
birden kesilişi gibi gitsen bile benden , üzülmem.
Ardından oluşan toprak kokusu eşliğin de severim , sevinirim seni.
Seni tanıyana dek , aşk ; var da yoktu.
Yaşayarak öğrendim üzülmem için ,
üzülmen gerektiğini.
Yok başka yolu yordamı ,
git şimdi… Üzülmem.
Üzülme , üzülürüm…
Kayıt Tarihi : 6.12.2022 14:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yoktur sevenin sevmesi için , sevdiğine ihtiyacı…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!