Benim seninle savaşım bitti.
Şimdi istediğin yere gidebilirsin,
İstediğine yüreğini verebilirsin.
Ben seni unuttum, “eyvallah” diyebilirsin.
Dün gördüm dil kıvırışını,
Uzaktan göz süzüşünü.
Gömdüm yüreğime kefensiz.
Şimdi denize atılan bir taş parçası kadar anlamsızsın;
O bile dalga yaratır,
Sen ise koca bir hatasın.
Nasıl örttün ceketini başka bir kalbin üzerine?
Nasıl döndü dilin o yılışık sözlere?
Ben seni farklı sanmıştım,
Yanılmışım.
Masken düştü, yalancı yüzün göründü.
Şimdi dünyanın en çirkin adamısın;
Hem kalbimde hem ruhumda.
Seni tanıdığım güne lanet olsun.
Git, ardından kötü söz söyletme.
Küfürlerimi dudaklarıma düşürmeden, sus; tek kelime etme.
Gitmeyi bilen ayaklarınla git.
Bana gelişine, gidişine şiirler dizdirme.
Ben seni başkalarına gülerken gördüm.
Nefretimin ateşi hâlâ sıcak.
Beynime kazınmış yürüyüşün.
Unutma; çok ten gezsen de
“Bonservisin kim?” dediklerinde beni anacaksın.
Anarken dilin parçalanacak,
Yüreğin acıyacak.
Yine de anacaksın.
Çünkü ben seni hiç aldatmadım;
Sen ise koşa koşa düşmanıma gittin.
Dönme.
Dönersen, döndüğün yollarla birlikte senide yakarım.
Sakın!
Sus sus sus!
Konuşma!
20.08.2025 10:23
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 10:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!