Sahte, kahkahanın altındın da
Bir örtü kaldı benliğim…
Örtüsü, içimi derinden yakan
aralanmayan soğuk bir perde...
Hangi yöne tutunsam peşimi bırakmayan,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Duygu seli...Güzel bir şiir ..kutlarım..Tam puan...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta