Seni seviyorum diyemedim
Seni hep yıllarca karşılıksız sevdim
O gülüşün bir ömre bedeldi
Ama nafile beni güldürmüyordu
Sen benim ilk göz ağrım ilk aşkımdın
İlk ümidim ilk kez hayata yenildiğimsin
Ben sana seni seviyorum diyemedim
Oysa ne çok sevdim ne çok istedim seni
Benim doğuşum seni ilk gördüğüm andı
Ölüşümde sana seni seviyorum diyemedeğim anlar
Odamda camın buğusuna
Seni ilk gördüğüm yere
Ormandaki ağaçlara, sınıftaki sırama
Derdimi döktüğüm kağıda
Yüzlerce kez yazdım sevdiğimi
Bir tek senin kalbine yazamadım
Bir tek sana anlatamadım sevgimi kahretsin .
Gönlümü avutmak için şiirler yazdım
Hep kendi kendime okudum sana okur gibi..
O manalı o yaralı şiirlerimi
Sana dalından bir gül koparıp uzatamadım
Ben senin gölgene bile dokunamadım
Seni hep uzaktan sevdim
Aşkımı yüreğime gömdüm
Ben sana seni seviyorum diyemedim kahretsin
Oysa ne çok sevdim ne çok istedim seni
Söylediğin şarkılara eşlik edemedim
Hüzünlü şarkılarda dans edemedim
Ellerinin sıcaklığını hissedemedim
Birlikte yağmur altında ıslanamadım
Sevgililer gününde hediyeler alamadım
Ne bayramlarda tebrik atabildim
Ne de bir alo diyebildim
Belki çekindim belki korktum belki guruma sarıldım
Ne yapsam ne etsem beceremedim
O iki kelimeyi bir araya getiremedim
Ve ben sana seni seviyorum diyemedim
Oysa ne çok sevdim ne çok istedim seni.
İbrahim İlhan 2Kayıt Tarihi : 18.7.2025 02:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1999.....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!