Islak dudaklarından dökülen hüzünbaz kelimelerdi,
beni sondan sonraki ilk görüşünde.
Özlediğim sen değildin sanki,
Özlediğim sevişmelerimizde aldığım kokundu.
Belki de boynu bükük bir çocuk olduğumda,
avutmalarındı...
Bilemiyorum.
Bir el uzatsam gelirmiydin benimle
karşıki dağların ardına.
Bir özlemdi beni sana getiren.
Şimdi özlediğim tek bir şey var;
bendeki senliğin ve sen.
Seni seviyorum.
Senliği çok seviyorum...
Pervin Adalıoğlu
04 Ekim'02/Denizli
Kayıt Tarihi : 5.10.2002 14:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!