Seni Seviyorum Şiiri - Abdullah Yusuf

bahçemdeki solmayacak tek fidan
yüregimde dinmeyecek bir meltem
özgürlüge serüveni bitmeyecek bir kuş
bir ab-ı hayat yolcusu sahrada
bir okyanus balıkcısı limanda
tek taş bi yüzük kuyumcu camında
gözleri kapalı yatmış ameliyat masasına
sen hiç iyileşmicek bir hasta
ve sen uzay yolculuklarında
divane kaptan pilot
hep ezilmiş bir yetimane çocuğunda
hiç dinmeyen bir yürek yarası
sen şehrin kaldırımlarında meftun
sen sokak lambalarının kırık anılarında
kıyamete baki sevgi sözcüklerinin
en değerli olanısın
sen şehre adüvvün mübin
sen beliğ sahibi kalbimin
bir yürek varsa bu Abdullah'da
bil ki gözlerinin eseridir
sen bazen mahallenin fotoğrafcısının
vitrininde tebessüme matuf bir düğün
fotoğrafı olursun bakakaldığım
bazen sahilde elele liseliler
bazen de tek bir sevgi sözcüğü
uyutmaz beni nadi olup derin anılara
keşke demek en acı sözcüğüdür
seni bana hiç getirmeyen ülkemin dilinin
en acısı lügatlerin bilip de söyleyemediğimdir
ve sen adamın aşka simyası
sen vara götüren bir hiç
sen Rabb'in işareti belki
sen raihanda kaybolmuş bir çiçek
sen mısralarında kaybolmuş bi şairin
kuyudan çıkarıp köle diye satacak
kervanısın
sen bitmeyen çöllerin bitmeyen kum rüzgarlarında
cebinden çıkarıp adamın
gözüne pusula yaptığı
bir anının mezar taşı
bela bir fotoğrafın
arkasindaki resimsin
sen bitmez olası
ve sen başladığında
ergen bir adamdır yusuf
sen gittiğinde Resul
sen züleyha'ya düştün
yusuf büyüdüğünde
sonra bi baktım ki
satılmışsın kahirenin sultanına
satmışsın kendini
sultanın tahtına
ve sen öldügün zaman
eğer öleceksen günün birinde
bil ki hiç bilemediğin
hiç bilemeyecegin
seni seviyorum...